Το χρέος στις 31.03.2010 είχε φθάσει στα 315 δισ Ευρώ και τώρα μετά από τόσα χρόνια θυσιών και καταστροφών με θύματα τους Έλληνες το χρέος έχει φτάσει τα 322,5 δισ. ευρώ!
Και αυτό χαρακτηρίζεται επιτυχία;...
Μετά από οκτώ χρόνια συντριβής της ελληνικής μεσαίας τάξης καταφέραμε να έχουμε μεγαλύτερο χρέος από πριν όταν και υποτίθεται ότι μπήκαμε στα Μνημόνια επειδή δεν μπορούσαμε πλέον να το εξυπηρετήσουμε.
Δηλαδή τώρα μπορούμε; Το χρέος είναι μεγαλύτερο και ονομαστικά αλλά και ως προς τον λόγο του όσον αφορά το ΑΕΠ!
Το 2010 το χρέος έφτανε τα 129.7 % του ΑΕΠ ενώ τώρα το 2018 φτάνει το 177,4% του ΑΕΠ. Συγκεκριμένα αυξημένο κατά 5 δισ. ευρώ σε σχέση με το δ' τρίμηνο του 2017, είναι το χρέος της γενικής κυβέρνησης στο διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου 2018.
Νέα αύξηση εμφάνισε στο α' τρίμηνο του 2018 το χρέος της γενικής κυβέρνησης, όπως προκύπτει από τα σημερινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.
Συγκεκριμένα, το τριμηνιαίο χρέος της χώρας διαμορφώθηκε σε 322,5 δισ. ευρώ, ενισχυμένο κατά 5 δισ. ευρώ σε σχέση με το δ' τρίμηνο του 2017 και κατά 12 δισ. ευρώ σε σχέση με το α' τρίμηνο του 2017. Από το σύνολο του του δημόσιου χρέους, τα 56,5 δισ. ευρώ αποτελούν χρεόγραφα, εκ των οποίων τα 13 δισ. ευρώ είναι βραχυπρόθεσμα και τα 43,4 δισ. ευρώ μακροπρόθεσμα. Παράλληλα, το ύψος των δανείων κυμαίνεται στα 260,2 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα βραχυπρόθεσμα ανέρχονται σε 492 εκατ. ευρώ και τα μακροπρόθεσμα σε 259,7 δισ. ευρώ.
Και αυτό το «επίτευγμα» δημιουργήθηκε επειδή το ΑΕΠ της χώρας έπαθε καθίζηση από την χρόνια ύφεση της τάξης του 25-27% που στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλυτερη καθώς έχουν χαθεί και 8 χρόνια ανάπτυξης που αν ήταν της «ασθενούς» τάξης του 2% αυτό σημαίνει ότι έχει χαθεί 16% του ΑΕΠ επιπλέον. Δηλαδή η απώλεια στο ΑΕΠ φτάνει περίπου το... 40%. Εύγε! Σημειώνεται επίσης ότι έγινε και ένα PSI με το οποίο διαλύθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, ας θυμήσουμε τι είχε συμβεί:
Το PSI (αγγλικά: Private Sector Involvement, ελληνικά: Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα, ΣΙΤ)είναι όρος που χρησιμοποιείται στις διαδικασίες αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους σε αντιδιαστολή με τον όρο OSI (Official Sector Involvement - Συμμετοχή του Δημοσίου Τομέα) Αφορά τη συμμετοχή του Ιδιωτικού τομέα (τραπεζών, επενδυτικών ταμείων) στη διαδικασία απομείωσης του δημοσίου χρέους κυρίαρχων κρατών, με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η αποδοχή της διαδικασίας από την πλειονότητα των φορέων και να αποτρέπεται η αναζήτηση στρατηγικών εξόδου από τους ιδιώτες επενδυτές, που έχει συνήθως ως αποτέλεσμα τη μονομερή εμπλοκή και κατά συνέπεια επιβάρυνση των κρατών-δανειστών Το Μάρτιο του 2012, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους παγκοσμίως, με το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, αλλά κατέληξε σε μια επίσης παγκόσμια αποτυχία. Με το PSI διαγράφηκε χρέος ύψους 106 δισ. ευρώ, αλλά το πλαίσιο συμφωνίας με τους δανειστές προέβλεπε τη λήψη νέων δανείων ύψους 130 δισ. ευρώ.
Από τα νέα δάνεια, τα 49 δισ. ευρώ δεσμεύτηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, που υπέστησαν μεγάλο πλήγμα στην κεφαλαιακή τους επάρκεια, ενώ έμειναν χωρίς ανταλλάγματα τα ασφαλιστικά ταμεία, οι φορείς του Δημοσίου που έτυχε να έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα και βέβαια τα φυσικά πρόσωπα, που εν μια νυκτί έχασαν αποταμιεύσεις ετών. Κεντρικός στόχος του PSI ήταν να τεθεί υπό έλεγχο το ελληνικό χρέος και να καταστεί βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο. Απέτυχε όμως, αφού χρόνια μετά -και ενδεχομένως πολλά ακόμη- η συζήτηση είναι ξανά στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, με το ΔΝΤ να υποστηρίζει πως χωρίς νέο «κούρεμα» (αληθινό όχι «γιαλαντζί») δεν υπάρχει λύση.
Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από τα στοιχεία του ΥΠΟΙΚ και της τρόικας, σύμφωνα με τα οποία το ύψος του χρέους το 2011 (προ PSI) ήταν 368 δισ. ευρώ ή στο 177% του ΑΕΠ, το 2012 υποχώρησε σε 306 δισ. ευρώ ή στο 158% του ΑΕΠ, το 2013 αυξήθηκε σε 321 δισ. ευρώ ή 176% του ΑΕΠ και το 2014 πήγε χειρότερα, αυξανόμενο σε 326 δισ. ευρώ ή στο 188% του ΑΕΠ.
Τα λάθη που έγιναν στο PSI ήταν δύο και σκόπιμα, όπως αποδεικνύεται. Αρχικά, δόθηκε από τους εταίρους χρόνος στις ξένες τράπεζες να… ξεφορτωθούν ελληνικά ομόλογα, τα οποία φορτώθηκαν οι ελληνικές τράπεζες.
Με τη διαδικασία αυτή, οι ξένοι θεσμικοί περιόρισαν τις απώλειες στο ελάχιστο και διογκώθηκε η ζημία για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Το δεύτερο λάθος του PSI ήταν η εξαίρεση από το «κούρεμα» των τίτλων που κατείχαν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, ποσού ύψους 56 δισ. ευρώ.
Το Δεκέμβριο του 2012, επειδή προφανώς το PSI δεν πέτυχε το στόχο, ακολούθησε η επαναγορά των ομολόγων, η οποία σημείωσε αναλογικά καλύτερα αποτελέσματα, καθώς μείωσε «καθαρά» το χρέος κατά 20,5 δισ. ευρώ, αγοράζοντας τα ομόλογα στις τιμές της δευτερογενούς αγοράς. Εν ολίγοις οι δανειστές «κούρεψαν» εγχώριες απαιτήσεις, όχι εξωτερικές οδηγώντας έτσι σε περαιτέρω πτωχοποίηση τους Έλληνες.
Όμως επί του πρακτέου αυτό που έκαναν ήταν να πάρουν το δικό μας πορτοφόλι και αν αυτό είχε μέσα, ας πούμε 200 ευρώ, του πήραν τα 100 ευρώ και εν συνεχεία μας το έδωσαν πίσω ελαφρύτερο και εμείς για κάποιο λόγο που δεν καταλάβαμε είπαμε «ουφ ξελάφρωσα». «Οι Έλληνες θα δουν τώρα ότι άξιζαν οι κόποι τους», τονίζει ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για την οικονομική και νομισματική πολιτική, Πιερ Μοσκοβισί, σε συνέντευξή του στο τεύχος του εβδομαδιαίου αυστριακού πολιτικο-οικονομικού περιοδικού Profil, αφιερωμένη αποκλειστικά στην Ελλάδα και αναρωτιόμαστε αν τα εννοεί.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι οι αγορές εμπιστεύονται και πάλι την Ελλάδα, η οποία έχει και πάλι την ελευθερία να διαμορφώνει η ίδια την πολιτική της, ότι τώρα υπάρχει πάλι ανάπτυξη, ότι η ανεργία μειώνεται -- παρόλο που εξακολουθεί να είναι πολύ υψηλή -- ενώ παρατηρεί πως οικονομική κρίση στην Ελλάδα υπήρχε ήδη πριν από την έναρξη του προγράμματος το 2010.
Γιατί θα μας εμπιστευθούν οι αγορές με 322.5 δισ. ευρώ χρέη; Αγνωστο! Επειδή μας έδωσαν δεκαετή παράταση στην αποπληρωμή των δανείων;
Γιατί περί αυτού πρόκειται. Όλα έγιναν για να δανειζόμαστε από τις αγορές και να μας ξεφορτωθούν οι δανειστές. Όμως οι αγορές ήθελαν να είναι σίγουρες ότι θα παίρνουν τα λεφτά τους πίσω.
Έτσι η Ελλάδα δεν θα πληρώνει άλλες υποχρεώσεις για να ξεπληρώνει τις αγορές, μετά από 10 χρόνια βλέπουμε πάλι
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τα κόμματα ως χώρος πλιάτσικου, ασύντακτης περιοχής, που προσφέρεται μόνο για ‘αρπαχτές’ και λεηλασία.
Και είναι ιστορικά γνωστό, ότι τη λεηλασία την ‘πληρώνουν’ οι ‘ιθαγενείς και οι ‘υπήκοοι’.
Αναρτήσεις
