ή σε απολύσεις προσωπικού ή σε πτώχευση οι μικρές επιχειρήσεις

Ποιά διαπραγματευτική, άραγε, δύναμη, διαθέτουν οι μικρές επιχειρήσεις, που απασχολούν κάτω από 20 εργαζόμενους έναντι των κλαδικών σωματείων των εργαζομένων και των ομοσπονδιών τους;

 Και ποιο κλαδικό σωματείο ή ομοσπονδία θα δεχθεί να υπογράψει ειδική επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας με μια επιχείρηση που απασχολεί κάτω από 20 εργαζομένους, έστω και αν η τελευταία αποδεδειγμένα αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα (αν και ο νόμος δεν θέτει τέτοια προϋπόθεση, δηλαδή αποδεδειγμένη οικονομική ζημία) και να «υποσκάψει» με αυτό τον τρόπο τον θεσμό των κλαδικών συμβάσεων;

Και σε κάθε περίπτωση, εάν δεχθούμε (διότι αυτό προκύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, από την διατύπωση του άρθρου 13 παρ. 1 του Ν 3899/2010 ), ότι η επιχείρηση στην οποία δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, διότι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης είναι λιγότεροι των 20, δεν έχει τη νομική ικανότητα σύναψης ειδικής επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας, τότε, πώς θα μπορέσει η μικρή αυτή επιχείρηση να ανταγωνιστεί μια μεγάλη εμπορική επιχείρηση και να επιβιώσει μεσούσης της σοβούσας οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας δανεισμού από τις τράπεζες (οι οποίες έχουν από καιρό σταματήσει την παροχή ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις) όταν έχει μεγαλύτερο κόστος μισθοδοσίας των υπαλλήλων της εν σχέσει με μια επιχείρηση στην οποία έχει υπογραφεί ειδική επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας;

Άρα, αφού στην πράξη μια μικρή επιχείρηση δεν μπορεί να κάνει χρήση του θεσμού των ειδικών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, θα καταφύγει ή σε απολύσεις προσωπικού ή σε πτώχευση.