Το πάθημα της Ελευθεροτυπίας δεν έγινε μάθημα στο χώρο των ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού κλάδου. Εδώ που τα λέμε ούτε το παράδειγμα της κατάρρευσης του Alter. Ούτε καν το νεότερο, κάπως διαφορετικό, της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου.
Από κοντά και τα παθήματα-μαθήματα των πολλών διαφημιστικών εταιριών που έπεσαν σαν χάρτινος πύργος εντός των golden τειχών στην κινητήρια διαπλοκή λειτουργίας Μέσων, σχέσεων με το Δημόσιο και απαξίωσης της δημοσιογραφίας και των ανθρώπων της.
Εκδοτικές, διαφημιστικές εταιρίες καταρρέουν σιωπηλά ή με πάταγο. Τα Μέσα όμως που κατέχουν, τίτλοι ή δραστηριότητες, συνεχίζουν να εκδίδονται και να παρέχονται από άλλες εταιρίες, από διαφορετικούς ή τους ίδιους τους εκδότες-διαφημιστές. Μόνο από τους απλήρωτους εργαζόμενους δεν λαμβάνονται υπ' όψιν τα δεκάδες πια των παραδειγμάτων στο χώρο των Media. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι βαθιά αλλοτριωμένοι στο σύστημα λειτουργίας των ΜΜΕ, ελπίζουν πως θα διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους έναντι της απλήρωτης εργασίας.
Παράλληλα με τις εξελίξεις στο εκδοτικό συγκρότημα Λυμπέρη στο οποίο ο ίδιος ο εκδότης φρόντισε ήδη να φτιάξει δυο ή τρεις νέες μικρές εταιρίες, ετοιμάζεται να σκάσει νέο κανόνι στη διαφημιστική αγορά μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας που επίσης έχει απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους της.
Η εμπειρία στο χώρο της διαφήμισης είναι πολύτιμη για τους ιδιοκτήτες.
Μέχρι σήμερα από όσα λουκέτα έχουν μπει, δεν άνοιξε ρουθούνι... Οι εργαζόμενοι έχασαν τα λεφτά των αποζημιώσεων τους, ορισμένοι από τους τυχερούς αντάλλαξαν τη σιωπή τους με μια νέα θέση εργασίας στις νέες εταιρίες των διαφημιστών. Που φυσικά συνεχίζουν να παρέχουν υπηρεσίες με διαφορετικό κέλυφος και με τις ίδιους όρους και προϋποθέσεις. Με συνθήκες οι οποίες τους οδήγησαν στην κατάρρευση!
Αναρτήσεις
