Απολύθηκα πέρισυ τον Ιούλιο. Την αποζημείωση μου την "έφαγε" το πρώην αφεντικό μου και η απάντηση της επιθεώρησης εργασίας είναι ότι συμβαίνουν αυτά... (κοινώς γράψτα στο χιόνι γιατί το κράτος σε έχει γραμμένο στα παλιά του τα υποδήματα δεν μπορείς να κάνεις κάτι).
Έκτοτε ψάχνω για δουλειά. Πατέρας ενός 5χρονου κοριτσιού και δεν μπορώ πλέον να του προσφέρω ούτε τα βασικά. Το επίδομα ανεργίας έχει λήξει, δουλειά πουθενά. Στέλνω και ξαναστέλνω βιογραφικά, πέρνω και ξαναπέρνω τηλέφωνα αλλά δυστυχώς η απάντηση πάντα η ίδια.
Κύριε Πρωθυπουργέ, μέσα από την καρδιά μου, θέλω να σας ευχαριστήσω κι εγώ και το παιδί μου, για το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους. Σας ευχαριστώ που επιτέλους μπορώ να καταλάβω πως ζούν στο Ουζμπεκιστάν, στο Πακιστάν, στη Ρουάντα και γενικά σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του ίδιου επιπέδου με τη δική μας. Πραγματικά ευχαριστώ που το παιδί μου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα παιδάκια της "Μπιάφρας" που λέμε, καθώς σε λίγο καιρό θα ζούμε σε παράγκα και φαγητό στο σισιτίο όποτε και αμά περισσεύει και για εμάς ένα πιάτο, γιατί και το ενοίκιο δεν γίνεται πλέον να το πληρώνω, ΔΕΝ ΕΧΩ!
Σας ευχαριστώ μέσα από καρδιάς για τις εμπειρίες που ζούμε μέχρι σήμερα στον ένα χρόνο διακυβέρνηση σας και σας ευχαριστώ και γι αυτά που θα ζήσουμε... Πραγματικά η Βραζιλία είναι πολύ μακριά για να την επισκευτούμε, αλλά χάρη σε εσας και στις πραγματικά φιλότιμες προσπάθεις σας οι Φαβέλες είναι πλέον πιο κοντά...
Και πάλι ευχαριστώ.
Η.
Αναρτήσεις
