Εχθές ‘’άρπαξα’’ τις γενέθλιες σφαλιάρες μου εντός του κτιρίου της ΑΣΟΕΕ ενώ βγήκα ‘’σηκωτός’’ από καμιά 20αριά άτομα. Φυσικά όταν βρίσκεσαι σε αναπνευστική ανεπάρκεια με 80% αναπηρία και μετά βίας κρατιέσαι στα πόδια σου, το λες και αίσιο τέλος....
Κάποιοι άλλοι φοιτητές φύγαν με ματωμένες μύτες. Το έγκλημα μου; Απαξίωσα ένα ‘’αγωνιστικό’’ φυλλάδιο», λέει ο εθελοντής που θέλησε να ανεβάσει στο ίντερνετ την περιπέτειά του... «Ανεβαίνοντας την σκάλα οι σφύξεις ανεβαίνουν και ζαλίζομαι. Στην κατάστασή μου το να ανεβείς 10 σκαλιά με την μία είναι άθλος και χρειάζεσαι ολόκληρο 5λεπτο να συνέλθεις
Ήμουν καλεσμένος λοιπόν να καταθέσω τη δική μου εμπειρία σε φοιτητές που αντιλαμβάνονται την προσωπική τους ευθύνη με πράξεις και δεν παραμένουν στα ‘’στεγανά’’ της σχολής και στείρας ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Το χρονικό του ‘’εγκλήματος’’ Λίγο πριν μπω στον προαύλιο χώρο με έχει ειδοποιήσει η οργανωτική επιτροπή ότι μάλλον θα ακυρωθεί η εκδήλωση καθώς υπήρξε προειδοποίηση επεισοδίων. Πράγματι στην αυλή είναι παντού διάσπαρτα φυλλάδια ’’στο διάολο ο εθελοντισμός, στο διάολο και η καριέρα¨ και στην είσοδο κρεμασμένο ένα πανό που υπογράφει ‘’…άμα ξαναέρθει η AIESEC θα φύγει με σφαλιάρες’’. Οι γνωστοί-άγνωστοι λοιπόν, όπως συνήθως. Αρχικά όλα φαίνονται κανονικά: οι μικροπωλητές έξω, φοιτητές από εδώ και από εκεί, σχετική ηρεμία. Δεν ανησυχώ όμως καθώς ως φοιτητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής είμαι συνηθισμένος σε αυτά. Γνωρίζω ότι συνήθως αν δεν προκαλέσεις δεν κινδυνέυεις, εκτός και αν είσαι ‘’επικυρηγμένος ιδεολογικά’’, που και πάλι το πολύ να φας καμιά σφαλιάρα. Να μην μιλάς και να κατεβάζεις το κεφάλι τους αρκεί. Ανεβαίνοντας την σκάλα οι σφύξεις ανεβαίνουν και ζαλίζομαι. Στην κατάστασή μου το να ανεβείς 10 σκαλιά με την μία είναι άθλος και χρειάζεσαι ολόκληρο 5λεπτο να συνέλθεις. Δεν κάνω στάση όμως για να μην φαίνομαι σαν ανήμπορος παππούς. Στο πλατύσκαλο μοιράζουν φυλλάδια , όπως συνηθίζεται. Το παίρνω από ευγένεια όπως κάνω πάντα και διαβάζω διαγώνια τον τίτλο: ‘’5+1 λόγοι να μην πας AIESEC’’. Δεν με ενδιαφέρει και το πετάω. Η αρχή του εγκλήματος μόλις τελέστηκε. Αστραπιαία με βουτάν από τον γιακά οι δύο που μοιράζουν το φυλλάδιο καθώς τους έχω ‘’προσβάλλει’’, ενώ την ίδια στιγμή ένας όχλος 15-20 ατόμων συγκεντρώνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Συνειδητοποιώ πως οι διάφοροι παρευρισκόμενοι δεν ήταν απλά κάποιοι φοιτητές, αλλά οργανωμένη ομάδα επί τούτου. Μπροστά στην αιφνίδια και απειλητική τους διάθεση, αδυνατώ να δώσω εξηγήσεις καθώς είμαι λαχανιασμένος και ενστικτωδώς βγάζω κινητό και πατάω κάμερα live streaming. Η μόνη προστασία που διαθέτω, καθώς δεν είμαι ικανός ούτε να τρέξω. Μέτα βίας στέκομαι όρθιος και παίρνω βαθιές ανάσες. Το έχω ξανακάνει όταν μου επιτέθηκε ταξιτζής. Όταν είσαι ανήμπορος πρέπει να βρείς εναλλακτικούς τρόπους προστασίας. Ο αιφνιδιασμός δεν μου επιτρέπει ούτε 1 δευτερόλεπτο να την ανοίξω. Και τώρα η αποκορύφωση. Με φωνές και άγριες διαθέσεις από μια μανιασμένη μάζα 15-20 ατόμων ξεκινάνε χαστούκια. Το κινητό είναι το στοιχείο του εγκλήματος και ήδη το έχουν πάρει. ‘’ποιος είσαι εσύ που πετάς το φυλλάδιο’’, ‘’Ρουφιάνε’’, φέρε το κινητό (που το έχουν πάρει ήδη), ‘’σεξιστή’’ - μάλλον επειδή έβλεπαν έξαλλη μια ‘’σύντροφο’’ να μου φωνάζει ακαταλαβίστικα κλπ. Προσπαθώ να ψελλίσω λογικές απαντήσεις, αλλά ο κάθε ένας έχει διαφορετικό λόγο να κάνει επίθεση. Είναι εντυπωσιακό σε τόσα λίγα δευτερόλεπτα, χωρίς να με γνωρίζουν ο κάθε ένας να έχει προβάλει πάνω μου όλο το κακό σύστημα που πολεμάει και επομένως έχει κάθε λόγο να μου επιτεθεί. Ρωτάω τους ‘’μπροστάρηδες’’ αν με ξέρουν, αν υπάρχει λόγος – οπότε η απάντηση τους είναι απλή. ‘’Εσύ μας ξέρεις;’’, ‘’Εμείς κάνουμε κουμάντο και φεύγεις τώρα’’. Αρνούμαι να φύγω και με όλη μου τη δύναμη φωνάζω ‘’πείτε μου πόσοι είστε’’! Προσπαθώ να αναχαιτίσω μια μάζα – όχλο αναδεικνύοντας ότι είμαι μόνος, ότι δεν έχουν να απειληθούν από τίποτα και ότι είναι σε απόλυτη θέση ισχύος αλλά και άνανδροι ταυτόχρονα. Είκοσι άτομα με έναν, και χωρίς να γνωρίζουν την αδυναμία μου για οποιαδήποτε αντίδραση λόγω της αναπηρίας μου. Προλαβαίνω και μιλάω σε έναν που φαίνεται λογικός και του εξηγώ ότι είμαι με αναπνευστική ανεπάρκεια και προσπαθεί πιο ‘’πολιτισμένα’’ να με σύρει έξω, όσο ‘’αρπάζω αδέσποτες’’ από φρεσκοεισερχόμενους στο γενικευμένο μπάχαλο. Ο θυρωρός προσπαθεί να μου εξηγήσει ότι πρέπει να φυγω και του ζητώ να ενημερώσει την πρυτανεία καθώς πρόκειται για εκδήλωση με υποστήριξη του Πανεπιστημίου και ότι προσωπικά δεν έχω κάνει κάτι για να φύγω. ‘’Από την πρυτανεία είμαι και σου ζητάω να φύγεις για να μην γίνουν χειρότερα’’ η απάντηση που πήρα μέσα σε φωνές και σπρωξίματα. Μιλάω σε έναν που φαίνεται λογικός και του εξηγώ ότι είμαι με αναπνευστική ανεπάρκειακαι προσπαθεί πιο ''πολιτισμένα'' να με σύρει έξω, όσο ''αρπάζω αδέσποτες'' από φρεσκοεισερχόμενους στο γενικευμένο μπάχαλο. Η μάχη της λογικής με το παράλογο είναι για ακόμη μια φορά χαμένη και εγω φυσικά στην πιο αδύναμη θέση. Στην πόρτα εξόδου, τρώω άλλη μια από έναν 2 μετρο και σταματώ. Όση δυναμη έχω του φωνάζω, ‘’αν νιώθεις καλύτερα και δυνατός δώσε μια ακόμη’’. Το ξανασκέφτηκε και δεν προχώρησε. Ξαφνιάζει, όταν κάποιος που βρίσκεται σε αδύναμη θέση, δεν ανταποδίδει και σε κοιτά στα μάτια προσπαθώντας να σου μιλήσει λογικά. Οι πιο ψύχραιμοι, αφού με έχουν πετάξει στον δρόμο και εκτός ‘’περιοχής κυριαρχίας’’ τους, με συμβουλεύουν να μην ξαναπατήσω, αλλιώς θα τις ‘’φάω’’ χειρότερα. Την ιστορία την έχω ξαναζήσει στην αρχιτεκτονική που το είχα αναφέρει και στη σύγκλητο αλλά προτίμησα να μην δωσω συνέχεια. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα και πρέπει να έχουμε έναν στόχο για να είμαστε αποτελεσματικοί. Εγω είμαι επικεντρωμένος στην ενδυνάμωση των ΑΜΕΑ, όσο αντέχω. Δεν έχω χρόνο ούτε δύναμη και για αυτήν την μάχη του παραλόγου ή τουλάχιστον δεν είναι όλη δική μου. Όταν όμως βγαίνοντας βλέπω μαζεμένα 20 χρονα φοβισμένα παιδιά να συζητάνε ότι έχουν στοχοποιηθεί και φοβούνται να ξαναπάνε ή να συσχετιστούν με οποιαδήποτε δράση κάτι πάει πολύ στραβά. Όταν βλέπω φοιτητή της ΑΣΟΕΕ, που τον γνωρίζω από τις διάφορες εθελοντικές οργανώσεις που είμαστε μαζί με ‘’ανοιγμένη’’ μύτη τα πράγματα αποκτούν άλλη διάσταση. Είναι έγκλημα να είσαι εθελοντής; Μπορεί ένας φοιτητής χωρίς φόβο να εισέλθει στην σχολή του, σε ένα Πανεπιστήμιο που διαφημίζει την εξωστρέφεια και την καινοτομία; Όταν μαθαίνω εκ των υστέρων ότι στα σημερινά γεγονότα παρευρίσκονταν και καθηγητές, ζητώ να κάνουν το αυτονόητο. Τη συνέπεια μεταξύ διδασκαλίας και πράξης. Το κτίριο της ΑΣΟΕΕ είναι χώρος επιβολής ιδεολογικών απόψεων με βία σε φοιτητές, προσκεκλημένους και απλούς πολίτες; Ποια η θέση της Πρυτανείας και των καθηγητών, εκτός από την παραχώρηση του φωτοτυπικού της σχολής για την εκτύπωση των χθεσινών φυλλαδίων; Ποια η θέση της κοινωνίας, των ενεργών πολιτών, των εθελοντών ; Μου επιτρέπεται να πάω ως ομιλητής, ως εκπρόσωπος ΑΜΕΑ στην επόμενη εκδήλωση χωρίς να απειλούμαι;
Αναρτήσεις
