Αν μπορούσες να πεις οτιδήποτε ήθελες, έχοντας ως δεδομένο το ότι δε θα σε παρεξηγήσει κανένας, ότι κανένας δε θα σε κρίνει, ότι κανένας δε θα αντιδράσει στερεοτυπικά, τι θα έλεγες; Έχεις καθίσει ποτέ να το σκεφτείς;
Έχεις καθίσει ποτέ να σκεφτείς πόσα πράγματα αναγκαζόμαστε να κρατάμε κρυφά, επειδή φοβόμαστε;
Η ελευθερία είναι μεγάλη πουτάνα τελικά.
Κι εμείς υπήρξαμε τόσο ηλίθιοι, που στην προσπάθειά μας να μη φανούμε ρατσιστές, μαλάκες, ανώμαλοι, χαζοί ομοφοβικοί ή απλά ημιμαθείς, βάλαμε ένα κάρο περιορισμούς στο τι μπορούμε να πούμε.
Μα το να λογοκρίνεις την ελευθερία για να την κάνεις «πιο ελεύθερη», καταλαβαίνεις πόσο λίγο κι ανόητο είναι; Μιλήστε, παιδιά, μιλήστε γιατί χανόμαστε, βουλιάζουμε σε μια σιωπή ορθού λόγου, που καταντάει απόλυτη καταπίεση.
Πρώην πρωθυπουργός πέφτει θύμα βομβιστικής επιθέσεως.
Δικηγόρος δολοφονείται εν ψυχρώ στο γραφείο του.
Επιχειρηματίες που επιλέγουν να λειτουργήσουν τα καταστήματά τους τις
Κυριακές πέφτουν θύματα προπηλακισμού και βλέπουν τις βιτρίνες
σπασμένες.
Καθηγητές αποτολμούν να επιπλήξουν μπαχαλάκηδες που ρυπαίνουν τα πανεπιστήμια και πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού και στοχοποιήσεως.
Συμβολαιογράφοι φοβούνται να παρευρεθούν σε εκτέλεση πλειστηριασμών για να μην καταλήξουν στο νοσοκομείο.
Επιχειρήσεις δέχονται επιθέσεις από τον "Ρουβίκωνα", δηλαδή το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρεσβείες δέχονται εισβολή από αναρχικούς και οι υπαίτιοι μένουν πρακτικώς ατιμώρητοι.
Ηλικιωμένοι καταληστεύονται και δολοφονούνται κάθε μέρα για λίγα ευρώ.
ΑΜΕΑ πέφτει θύμα ξυλοδαρμού στην ΑΣΟΕΕ.
Χώρα στο έλεος των συμμοριών.
Αναρτήσεις
