Η πολιτική επιρροή του συνδικαλιστικού δυναμικού, επιδεινώνει την
οικονομική κατάσταση όλων των άλλων εργαζομένων, καθώς τους πλήττει
επίσης ως φορολογούμενους.
Του Ευθύμη Μαραμή και Μιχάλη Γκουντή
Εισαγωγή
Η κα. Φώφη Γεννηματά είναι προφανώς οικονομικά αναλφάβητη, για να προτείνει αύξηση του βασικού μισθού.
Φυσικά, το ίδιο και η κα. Αχτσιόγλου. Χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι έτσι θα «καταπολεμηθεί η φτώχεια». Η ερώτηση που θα έπρεπε να κάνουμε τότε είναι η εξής: γιατί να μην αυξηθεί ο βασικός μισθός στα 5.000 ευρώ για όλους; Δε θα καταπολεμηθεί η φτώχεια έτσι; Τι τους εμποδίζει άραγε;
Η αποφυγή απάντησης στην ερώτηση αυτή, γενικά, μπορεί να μας οδηγήσει στο εξής απλό συμπέρασμα. Ότι και οι ίδιοι οι θιασώτες του μέτρου γνωρίζουν ότι υπάρχει «ταβάνι» σε τιμές τις οποίες ορίζει η αγορά. Άρα για να προτείνουν ένα τέτοιο μέτρο, μάλλον έχουν άλλα κίνητρα.
Η καλύτερη υποψία μας είναι ότι θέλουν τα προστατεύσουν τα συνδικάτα από τα φτηνότερα εργατικά χέρια που έχουν ήδη ξεκινήσει να φτάνουν στη χώρα (μετανάστες π.χ. ή νέοι που ψάχνουν απεγνωσμένα εργασία πρόθυμοι να δουλέψουν για λιγότερα)
Μεταξύ των συνηθέστερων ισχυρισμών των εργατικών συνδικάτων, είναι ότι αυξάνουν τους μισθούς όλων των εργαζομένων. Δυστυχώς στην πραγματικότητα, τα συνδικάτα υπονομεύουν και δεν αυξάνουν τις δυνητικές απολαβές των άλλων εργαζομένων.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αξιοποιούν τα ειδικά προνόμια που παρέχονται από τις κυβερνήσεις (π.χ. εξαιρέσεις από τις διατάξεις περί αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας) επιτρέποντας στα μέλη τους να εμποδίζουν τον ανταγωνισμό από άλλους εργαζόμενους που επιθυμούν να κάνουν την ίδια εργασία με λιγότερα χρήματα. Πρόκειται για δημιουργία καρτέλ, μια πρακτική η οποία, αν πραγματοποιηθεί από οποιαδήποτε επιχείρηση, διώκεται από το
Οι υψηλότεροι μισθοί των συνδικάτων, εκτιμάται στη συνέχεια πως πιστώνονται την αύξηση όλων των μισθών των εργαζομένων επειδή υποτίθεται ότι υποχρεώνουν τους άλλους εργοδότες να αυξήσουν τους μισθούς.
Οι εργοδότες, σύμφωνα πάντα με τους συνδικαλιστές, το κάνουν αυτό για να αποτρέψουν τους εργαζομένους τους από το να αποχωρήσουν, αναζητώντας αυτές τις καλύτερες εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης. Ωστόσο, ο ισχυρισμός τους δεν μπορεί να είναι βάσιμος, χωρίς να παραβιάζεται ο νόμος της
Οι υψηλότεροι μισθοί των συνδικάτων, επιβαλλόμενοι δια της μονοπωλιακής κυβερνητικής εξουσίας, θα αύξαναν τους μισθούς των υπολοίπων εργαζομένων μόνο εάν αύξαναν τον αριθμό αυτών των υψηλά αμειβομένων θέσεων απασχόλησης.
Ωστόσο, με την τεχνητά επιβεβλημένη αύξηση του κόστους απασχόλησης των εργαζομένων τους, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μειώνουν αντί να αυξάνουν τον αριθμό ανάλογων θέσεων απασχόλησης.
Αναρτήσεις
