Εσείς τι θα κάνατε αν σας ερχόταν ένας λογαριασμός σε ένα τραπέζι τον οποίο θεωρούσατε υπερβολικό; Θα φωνάζετε πίσω το γκαρσόνι και θα του λέγατε «πες μου, αυτά τα πήρα που μου χρεώνεις»;».
Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που η φιλολογία για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, που θα βρει το μέγεθος του «επαχθούς» χρέους (odious debt, όπως το καθιέρωσε στο Διεθνές Δίκαιο ο Ρώσος διεθνολόγος Αλεξάντερ Σακ το 1927 στο Παρίσι), ήταν πολύ της μόδας στη χώρα μας.
Την περίοδο των «αγανακτισμένων» έγινε ένα από τα αγαπημένα πεδία ενασχόλησης της «κάτω πλατείας», στην οποία πρωταγωνιστούσαν τα συριζάκια. Οργανώθηκε, μάλιστα, στην Αθήνα και τριήμερη «Διεθνής Συνάντηση για το Χρέος», στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διακριτή εκπροσώπηση.
Το ζήτημα, όμως, πέρασε και στην επίσημη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε σημαία του. Λίγο πριν τις πρώτες εκλογές του 2012, στη διακαναλική συνέντευξη του Ζαππείου (Κυριακή, 29.4.2012), ο Τσίπρας το πιπίλιζε σαν καραμέλα: «Σε κάθε περίπτωση λοιπόν εμείς λέμε ότι αυτό το χρέος είναι ταξικό, δεν το δημιούργησε ο λαός μας. Αυτοί που το δημιούργησαν, τώρα θέλουν να επωφεληθούν. Ήταν για να κάνουμε Ολυμπιάδες, για να παίρνουμε εξοπλιστικά προγράμματα, για να βγαίνουν οι μίζες κάτω από το τραπέζι. Γι” αυτό παίρνανε αυτά τα δάνεια και γι” αυτό και ζητάμε διεθνή λογιστικό έλεγχο».
Όταν μάλιστα του ξανατέθηκε το ερώτημα, έφερε και ...λαϊκό!!! παράδειγμα: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε με το χρέος είναι ένα διεθνή λογιστικό έλεγχο για να δούμε τι από αυτό είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο. Εσείς τι θα κάνατε αν σας ερχόταν ένας λογαριασμός σε ένα τραπέζι τον οποίο θεωρούσατε υπερβολικό; Θα φωνάζετε πίσω το γκαρσόνι και θα του λέγατε «πες μου, αυτά τα πήρα που μου χρεώνεις»;».
Στις 8 Μάη του 2012, ο Τσίπρας πήρε τη δεύτερη διερευνητική εντολή από τον Παπούλια. Βγαίνοντας από το προεδρικό μέγαρο, διατύπωσε πρόταση σχηματισμού κυβέρνησης με πέντε «ελάχιστους άξονες». Ο τελευταίος άξονας έλεγε: «Δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για να διερευνήσει το επαχθές του δημόσιου χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή του και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης».
Η μεγάλη κωλοτούμπα του Τσίπρα
Την 1η Ιούνη, στη γνωστή φιέστα της «Αθηναΐδας», ενόψει και της προοπτικής ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα στις δεύτερες εκλογές, το ζήτημα του «επαχθούς» χρέους και της ΕΛΕ έγινε «γαργάρα». Δεν ειπώθηκε κουβέντα. Αυτό που το θεωρούσαν τόσο μείζον, ώστε να το συμπεριλάβουν ως έναν από τους πέντε άξονες σε πρόταση σχηματισμού κυβέρνησης, «ξεχάστηκε» εντελώς.
Είναι η περίοδος που γίνονται οι πρώτες θεαματικές «ρεαλιστικές προσαρμογές», η περίοδος της κατά Δραγασάκη «βίαιης ωρίμανσης», η περίοδος που ο ΣΥΡΙΖΑ περνά από την «αντιπολιτευτική διαμαρτυρία» στην «κυβερνησιμότητα». Όχι, όμως, να μας λένε σήμερα διάφορα θρασίμια ότι ποτέ δεν είχαν τέτοια θέση.
Έχει κάθε λόγο το ΠΑΣΟΚ να πανηγυρίζει και να δηλώνει (διά χειρός Βενιζέλου: «Χαιρετίζουμε
το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διά του κ. Σταθάκη επιτέλους παραδέχθηκε ποιοι
πραγματικά διέγραψαν το «επαχθές χρέος». Αναμένουμε και την δημόσια
παραδοχή τους ότι το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε το μόνο υπαρκτό σχέδιο ασφαλούς
εξόδου από την κρίση». Όταν λες ότι «επαχθές» είναι μόλις ένα 5%
του χρέους, τότε παραδέχεσαι ότι ο Βενιζέλος (οι δανειστές, δηλαδή) με
το περιβόητο PSI διέγραψαν το μεγαλύτερο μέρος του.
Ο Σταθάκης βγήκε και είπε ανοιχτά αυτό που έως τώρα έκαναν διά
της αποσιώπησης, επειδή δεν ήθελαν να προκαλέσουν σοκ στα μέλη και τους
ψηφοφόρους τους, ειδικά σ’ αυτούς που είχαν φάει τις διάφορες παπάρες
της «κάτω πλατείας». Η συγκεκριμένη κωλοτούμπα κάθε άλλο παρά χωρίς
πολιτική σημασία είναι.
Εξ άλλου ο Τσίπρας μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα Σαμαρά, έφτασε στο χείλος της πολιτικής εξαφάνισης αλλά τώρα είναι και πρωθυπουργός. Στις κατ’ουσίαν τριτοκοσμικές χώρες τέτοια «θαύματα» είναι στην ημερήσια διάταξη κι’όσο πιο φελλός είναι κανείς τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να κρατηθεί στην επιφάνεια.
Αναρτήσεις
