Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Πάντα φτωχοί είμασταν

Παίρνω το θάρρος να σας γράψω αυτά τα λόγια με την ελπίδα να τα δημοσιεύσετε, να τα μοιραστώ με κάποιον.
Δεκαεφτά χρόνια γάμου μετρώ, τρία παιδιά γέννησα ελληνόπουλα.
Πρώτη φορά στα τόσα χρόνια σήμερα είδα τον άντρα μου να δακρύζει.

Πρώτη φορά αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε μαζί για ώρα
-Γυναίκα δεν πάνε καλά τα πράγματα ..μου είπε λίγο μετά που γύρισε από τη δουλειά...

30 χρόνια Λιθογράφος είναι ο άντρας μου σε τυπογραφείο στη Σίνδο
και τώρα ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο

Δεν κλάψαμε για αυτά που θα χάσουμε, πάντα φτωχοί είμασταν, ποτέ δεν μας περίσσεψαν να φτιάξουμε κομπόδεμα..

Κλάψαμε για τα όνειρα εκείνα που κάναμε για τα παιδιά μας, να τα σπουδάσουμε , να μην δουλέψουν εργάτες σαν εμάς...να τα παντρέψουμε , να τα βοηθήσουμε να ανοίξουν σπίτι...
να γίνουμε ο αέρας στα φτερά τους...

Δεκαεφτά χρόνια ξύπναγα και κοιμόμουν με αυτά τα όνειρα..γιατί δεν είχαμε τίποτα άλλο...
τώρα τα χάνουμε και αυτά...

Σας Ευχαριστώ που με διαβάσατε

Καλλιρόη Χ.

Δεν ξεγελούν τους τυπογράφους η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ του κκε και τα τσιράκια τους

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν;;;;

Μήπως η κρίση στον κλάδο έχει ρίζα στην ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΩΝ που υπάρχει σε αυτόν;

Η διέξοδος βρίσκεται στη δική μας πάλη.
Πρέπει να εξασφαλιστεί η δουλειά του καθενός.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου να περάσουν στην αντεπίθεση.
Ανυποχώρητος ταξικός αγώνας (κλικ εδώ)
Το τέλος της αυταπάτης. Δικαιολογημένος ο φόβος τους... Δε θα «ξεμπερδέψουν»!!! (κλικ εδώ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------