Χαλάσματα παντού. Σκουπίδια και ερείπια παντού. Στην κοινωνία στα σχολεία, στα τραίνα στα νοσοκομεία, στα εργοστάσια στα υπουργεία στα δικαστήρια και στα θρανία.
Και οι πολίτες κουρασμένοι. Πολλοί κουρασμένοι κι αγανακτισμένοι, να συνεχίζουν να παλεύουν πια από μόνοι τους.
«Φτάνει σου λέει αυτή η κατάντια, κάποτε πρέπει ετούτο πράγμα να τελειώνει. »
'Όλοι, χωρίς εξαίρεση. Οι έχοντες που περιέκοψαν τις κρουαζιέρες με τα κότερα, και άρχισαν να λογαριάζουν και τη λαϊκή οργή, και οι μη έχοντες μέσα στα σπίτια τους, λόγω ανέχειας παρέα με μια άθλια τηλεόραση μαντρωμένοι.
Όλοι τους νοιώθουν τι πληρώνουνε, και λογαριάζουν με αμηχανία, τι έχουνε ακόμα να πληρώσουνε.
Μου πε στο καφενείο απόψε ένας γέρος, που μούντζωνε συνέχεια το ΄΄γυαλί΄΄
Πριν από τούτο τον ακήρυχτο τον πόλεμο πάλι ήμασταν φτωχοί. Ζήτημα αν πήγαινα μια φορά τον μήνα σε ταβέρνα. Όμως με κείνα εκεί τα λίγα ήμασταν ήσυχοι. Άραγε θα ξανά ’χουμε έστω εκείνο εκεί το λίγο, με ρωτούσε;
Εκείνο εκεί το λίγο, του είπα μπάρμπα δεν μας έφτανε, γιατί μας είπανε ότι υπάρχουνε λεφτά. Έτσι είναι μου αποκρίθηκε. Μας κορόιδευαν οι απατεώνες, τέτοια υπήρχανε, κι έπιασε με μανία τ΄απαυτά του.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ (Παραλειόμενα)http://www.