Από την μια είναι ο Βαγγελάκης της συγκυβέρνησης των χιλίων και μίας συγνώμης στην ακροαριστερά, ακόμα είναι η κυρα Τασια και οι εκατοντάδες χιλιάδες εισβολείς λαθρομετανάστες βάλε τους μιναρέδες και τα τζαμιά στην είσοδο των Αθηνών στην Ιερά οδό κάτω από την ακρόπολη για να τα βλέπουν οι πάντες που υπόγραψαν όλοι τους, προσθέστε και τις καρπαζιές που τρώμε από τον καθένα πικραμένο (Αλβανια-Γυφτοσκοπια-Βουλγαρια-Τουρκια-Πακιστάν κλπ) χωρίς να υψώνουμε αποφασιστικά το ανάστημα μας, όλα αυτά καπάκι στα τρία μνημόνια και με την συριζαΕΡΤ ανοικτή σε όλο της το μεγαλείο.
Οπότε ας μη μας παραπλανούν οι σχέσεις μεταξύ κομμουνισμού και πολυπολιτισμικής αστικής δημοκρατίας που είναι σαν ακορντεόν, μια ανοικτές και μια πιεστικές.
Η ρίζα και των δυο είναι βαθιά στον καπιταλισμό, στις παραγωγικές του σχέσεις, στην εξαφάνιση του Ελληνικού έθνους και στην ανάγκη τους να διασφαλίσουν, με οποιοδήποτε πολιτικό ή αιματηρό τρόπο, τα κέρδη του.
Είναι οι δύο μορφές πολιτικής διαχείρισης της ίδιας ταξικής εξουσίας ή αλλιώς της ταξικής αριστερής δικτατορίας του κεφαλαίου για τον έλεγχο των λαών.
Αυτό είναι το προσδιοριστικό στοιχείο ανάπτυξης του κομουνιστικού φαινομένου από την αστική τάξη. Καμία αυταπάτη ότι, τάχα, αυτή δεν τον θέλει!
Το αντίθετο, τον κομμουνισμό έχει ως βασική εφεδρεία στερέωσης ή διάσωσης της εξουσίας της εναντίον των λαών και των εθνών χρησιμοποιώντας τον ακόμα και σαν αμορτισέρ της οργής.
Οι κομμουνιστές, σε δημόσιες εκδηλώσεις τους υποχρέωναν ανήλικα και ανυποψίαστα παιδιά να χαιρετούν όπως χαιρετούσε ο αδίστακτος σφαγέας, εγκληματίας και δολοφόνος πάνω από 100.000.000 εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων πατερούλης Στάλιν.
Στη συνέχεια, αποδείχτηκαν τόσο αδίστακτοι που παρουσίαζαν τα κατορθώματα τους και αυτές τις φωτογραφίες στον αστικό τύπο, στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο χωρίς καν να θολώσουν τα πρόσωπα των μικρών παιδιών.