Άλλο ηλίθιος, άλλο πονηρός, άλλο κουτοπόνηρος.

Η αστική δικαιοσύνη είναι το άλλοθι νομιμότητας του συστήματος.
Σπάνια θα βρούμε αποφάσεις που αντιτίθενται στο σύστημα και όσες φορές έχουν υπάρξει κινούν τις υποψίες ότι οι αποφάσεις αυτές ήταν στάχτη στα μάτια του λαού.

Για κάθε μία απόφαση υπέρ του λαού έχουν περάσει δεκάδες χειρότερες αποφάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη ισονομία είναι άγνωστη στο σύστημα. Δεν έχεις καμμία τύχη απέναντι σε ένα οικονομικά ισχυρό. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, ποινές χάδι ή αθωώσεις των ισχυρών και σκληρές στον αδύναμο.

Άλλωστε η πρόσβαση στην δικαιοσύνη είναι τόσο ακριβή που αποτρέπει κατ ουσία τον πολίτη να διεκδικήσει το δίκιο του. Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος είναι το επιστέγασμα της μη εφαρμογής των νόμων.

  

Η αστική αριστερή κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το εκτελεστικό - νομοθετικό όργανο του συστήματος. Οι νόμοι και οι αποφάσεις που εκπορεύονται από αυτήν είναι βαθύτατα αντιλαϊκοί. 

Δημιουργεί το πλαίσιο γύρω από το οποίο συγκροτείται το κατάλληλο περιβάλλον του συστήματος. Χρησιμοποιεί την παιδεία για να παράγει άβουλους-πειθήνιους πολίτες με χαμηλά όρια αυτοεκτίμησης-συνείδησης-αξιών-ηθών. 

 Χρησιμοποιεί την εξουσία για να υπερκεράσει τα όρια αυτά και να εξαγοράσει την σιωπή, την συμμετοχή την συνενοχή στο έγκλημα. Το πολιτικό προσωπικό που καλείται να διαχειριστεί την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι επίλεκτο. 

Έχει προ πολλού επιλεγεί από τους χρηματοδότες του για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους.

 Όλα λοιπόν δουλεύουν εύρυθμα προς εκπλήρωση των στόχων του καπιταλισμού. Ο λαός φοβάται να αντιδράσει, με τα σενάρια τρόμου που του πουλάνε. Αν κουνηθείς θα κλείσουν οι τράπεζες, θα γίνει κούρεμα καταθέσεων και θα κλείσουν οι επιχειρήσεις θα χάσεις την εργασία σου τελικά.

Έχουμε λοιπόν τους πονηρούς του συστήματος (εκμεταλλευτές), 
τους "ηλίθιους" (εκμεταλλευόμενους) και τους κουτοπόνηρους (μεσάζοντες).