Γιατί δεν υπάρχουν σήμερα Αγανακτισμένοι;

Μέχρι να αλλάξουμε, θα κλάψουμε.

Γιατί η τόσο μεγάλη διάψευση οδηγεί στην κούραση και στην απόσυρση. Γιατί δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι σε έπιασαν τόσο πολύ κορόιδο δεξιοί, αριστεροί και τα τσιράκια τους, ότι σε έβαλαν να μισήσεις τον αδελφό σου, τον φίλο σου, τον διπλανό σου, να μουτζώνεις και να φωνάζεις πέντε χρόνια για κρεμάλες, για προδότες και γερμανοτσολιάδες και «ψόφο στους δωσίλογους», να κοιμάσαι στις πλατείες, να τρως στην μάπα τα δακρυγόνα για να συνεχιστεί η ιστορία σαν να μην τρέχει τίποτα, όπως πριν, αγκαλίτσες και φιλάκια όλοι οι αριστεροί επαναστάτες με τη «μαντάμ Μέρκελ» και τον «Ολαντρέου».

Προτιμάς σιωπηλά να το ξεχάσεις.
Ο «αρχιτέκτων του αντιμνημονιακού αγώνα» φιλελεύθερος δεξιούλης Αντώνης που θα μας έσωζε, αφού υπέγραφε πρώτα στα τέσσερα τα μνημόνια μαζί με τον σοσιαλΗστή Βενιζέλο, τον αριστερό κουβέλη, τον δεξιό Καρατσαφέρη, τον δεξιό Καραμανλή και τον ΓΑΠ, τα έσκιζε αργότερα ένα τη μέρα.

Ο κομμουνιστής πρωθυπουργός "μας" Αλέξης φώναζε «go back, μαντάμ Μέρκελ», και πως θα τα αλλάξει όλα με έναν νόμο, πριν τα υπογράψει και αυτός με τη σειρά του ανοίγοντας τα σύνορα της χώρα. καταστρέφοντας τα Ελληνικά νησιά παραδίνοντας την πατρίδα, για να "φιλοξενήσουμε" μερικά εκατομμύρια ισλαμιστές καταστρέφοντας το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Πώς γίνεται μετά απ’ όλα όσα έχουν συμβεί από τον Ιανουάριο του 2015 και μετά να μην υπάρχει τίποτα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ;