Τι έχει απομείνει από τις ΣΣ Εργασίας των δημοσιογράφων και όλων των άλλων εργαζομένων μετά τους 'αγώνες' και τις μονοήμερες απεργίες των κομματικών συνδικαληστών και των κομμάτων που τους στηρίζουν.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που αφορούν τους δημοσιογράφους χαρακτηρίζονται από τον νομοθέτη ως ομοιοεπαγγελματικές, δηλαδή αφορούν μισθωτούς που ασκούν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, εν προκειμένω το δημοσιογραφικό.
Στις ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις λοιπόν ισχύει εκ του νόμου ο κανόνας της δέσμευσης μόνο των μελών. Με πιο απλά λόγια για να ρυθμίζει η συλλογική σύμβαση τις σχέσεις αμοιβής και εργασίας ενός δημοσιογράφου θα πρέπει αυτός να είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και ο εργοδότης του μέλος της αντίστοιχης εργοδοτικής Ένωσης.
Πολύ Παλαιότερα τότε που υπήρχαν πραγματικοί συνδικαλιστές και όχι κομματικές ορντινάντσες με τον θεσμό της επέκτασης της συλλογικής σύμβασης (κηρυσσόταν με απόφαση του Υπουργού Εργασίας υποχρεωτική και για τους εργοδότες που δεν ανήκαν στις εργοδοτικές Ενώσεις) η συλλογικές συμβάσεις εργασίας των δημοσιογράφων και των άλλων κλάδων δέσμευαν τους πάντες.
Με το αρθρ. 36, παρ. 6, Ν. 4024/2011 ανεστάλη η δυνατότητα του Υπουργού Εργασίας να κηρύσσει με απόφασή του τις ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις γενικώς υποχρεωτικές.
Κατά συνέπεια οι συλλογικές συμβάσεις οι οποίες ενδεχομένως!!! θα υπογραφούν(σικ) και θα αφορούν τους δημοσιογράφους της Αθήνας θα ισχύουν μόνο για αυτούς που θα εργάζονται σε εργοδότες-μέλη των αντίστοιχων εργοδοτικών οργανώσεων.
Κατάλαβες τώρα εργάτη πως σε κατάντησαν οι βουλευτοσυνδικαληστές σου;;;;;
Αναρτήσεις
