οι «Αγανακτισμένοι» ήταν ο «Δούρειος Ίππος» της Αριστεράς προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία.

Ήταν ο τρόπος του Τσίπρα και της παρέας του να εφορμήσουν στις κυβερνητικές καρέκλες χωρίς αιδώ και κυρίως χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη απ’ αυτούς που κορόιδεψαν.

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα έκανε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το Πάντειο και αφορά το περίφημο… κίνημα των «Αγανακτισμένων». Που πήγε όλη εκείνη η «επανάσταση» του λαού κατά των μνημονιακών δυνάμεων της εποχής;

Που πήγε η «ελληνική άνοιξη» όπως είχε χαρακτηριστεί από την Αριστερά που σήμερα κυβερνά;
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα:
*Το κίνημα των «αγανακτισμένων» στις πλατείες των μεγάλων πόλεων, πριν από τέσσερα χρόνια, αποσταθεροποίησε το δικομματικό παραδοσιακό σύστημα της μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά κατέρρευσε, η Ν.Δ. έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της δυναμικής της και οι «αγανακτισμένοι» μετακινήθηκαν στα αντιμνημονιακά κόμματα της εποχής- πρωτίστως στον ΣΥΡΙΖΑ, και τους ΑΝΕΛ, αλλά και στη Χρυσή Αυγή, στη συνέχεια, και σε άλλες μικρότερες δυνάμεις.
* Άφησαν δύο κληρονομιές, όπως λένε οι ερευνητές: Η πρώτη είναι ότι αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο για μια παρατεταμένη αστάθεια στο κομματικό σύστημα. Η δεύτερη είναι η κληρονομιά οργής στο επίπεδο των συναισθημάτων.
* Στην ερώτηση, αν θα ξαναδούμε το κίνημα των "αγανακτισμένων", η απάντησή ήταν: "Δεν το ξέρουμε αν θα τους ξαναδούμε ως κίνημα 'αγανακτισμένων', όπως δεν το ξέραμε και πριν".
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα εργασίας του αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Oxford Ηλία Ντίνα και του επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιάννη Κωνσταντινίδη δίνεται απάντηση και στο ερώτημα γιατί ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπερψηφίστηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Όπως επισημαίνουν "οι εκλογές του 2015 συνιστούν μια σημαντική παρέκκλιση από τη βασική υπόθεση εργασίας της θεωρίας της οικονομικής ψήφου.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι ψηφοφόροι ανταμείβουν την κυβέρνηση σε εποχές ευημερίας και την καταψηφίζουν σε κακές οικονομικές συγκυρίες. Ανεξάρτητα προϋπάρχουσας κομματικής ταύτισης, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας μετά το κλείσιμο των Τραπεζών θεωρήθηκε από όλους χειρότερη από αυτή πριν από τον Ιανουάριο του 2015. Παρ' όλα αυτά, ο κυβερνητικός συνασπισμός υπερψηφίστηκε κερδίζοντας αυτοδυναμία στη Βουλή.

Τι εξηγεί αυτό το παράδοξο; 

Η εξήγηση διαφαίνεται να πηγάζει στην κουλτούρα θυματοποίησης που είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία και καθιστά σαφή τη διάκριση μεταξύ προσπάθειας και αποτελέσματος. Οι ψηφοφόροι ένιωσαν θύματα της κρίσης και με βάση αυτή την ταυτότητα ξεχώρισαν τις προθέσεις και τη διαπραγματευτική μάχη της κυβέρνησης από το αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, επέλεξαν την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί η οικονομία δεν μέτρησε στην επιλογή τους, αλλά γιατί η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης κρίθηκε στη βάση της προσπάθειας ανεξαρτήτου αποτελέσματος".
Από όλα αυτά εμείς συμπεραίνουμε ότι οι «Αγανακτισμένοι» ήταν ο «Δούρειος Ίππος» της Αριστεράς προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία. Ήταν ο τρόπος του Τσίπρα και της παρέας του να εφορμήσουν στις κυβερνητικές καρέκλες χωρίς αιδώ και κυρίως χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη απ’ αυτούς που κορόιδεψαν.

Όχι ότι το πολιτικό σύστημα δεν χρειαζόταν κατεδάφιση. Απλά αυτή η κατεδάφιση έπρεπε να γίνει σταδιακά γιατί εν μέσω κρίσης η διάλυση του πολιτικού συστήματος φέρνει πολύ επικίνδυνες προοπτικές για όλη τη χώρα. Δείτε π.χ. τώρα τι συμβαίνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ σιγά – σιγά καταρρέει αλλά το πολιτικό σύστημα δεν είναι έτοιμο να τον αντικαταστήσει, να βρεθεί μια λύση ελπίδας, οράματος, προοπτικής. Και η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται με το ένα πόδι στο γκρεμό.

Υπάρχει και κάτι άλλο ενδιαφέρον για το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Οι χιλιάδες πολίτες που πήγαιναν στις πλατείες προφανώς δεν ήταν… εν δυνάμει οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οδηγήθηκαν εκεί επειδή ήταν όντως απελπισμένοι και ακολούθησαν τους πρώτους, τους εγκάθετους, τους βαλτούς από την αριστερή διανόηση προκειμένου να δημιουργήσουν το πρώτο μπάχαλο και στη συνέχεια να ακολουθήσουν οι άλλοι. Ήταν μια μορφή «αγελοποίησης» η οποία εξυπηρέτησε το πιο λαϊκίστικο κίνημα που φτιάχτηκε ποτέ στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ οργάνωσε ένα κίνημα οργής, εκμεταλλεύτηκε τα προβλήματα του κόσμου και το σοκ από τα μνημόνια και έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους.

Δεν ήταν δικός του κόσμος αλλά ήταν οι εν δυνάμει «εχθροί» του σάπιου μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Η «πλατεία» μεγάλωσε, έβρισε, μούντζωσε, έκαψε και μετά απλά… αστικοποιήθηκε. Μπήκε στη Βουλή, έγινε μνημονιακότερη των άλλων, κυβερνά με αυταρχισμό, στήνει το δικό της «μαγαζάκι». Κι όλα αυτά υπό την ανοχή του κόσμου που πίστεψε ότι «αγανακτώντας» θα αλλάξει τον κόσμο.

Το μόνο που κατάφερε ήταν να διαλύσει τα παλαιά κόμματα (δεν είναι λίγο αυτό) αλλά να φέρει στην εξουσία ό,τι πιο παλιό, συντηρητικό, ανθελληνικό και εγκληματικό γνώρισε ο τόπος.
Υπ’ αυτή την έννοια οι «Αγανακτισμένοι» θα πρέπει τώρα να ξαναβγούν στους δρόμους και τις πλατείες αγανακτώντας για τον ψεύτη Αλέξη.

Αλλά πάλι γιατί να το κάνουν. Κάποιοι πήραν κυβερνητικές θέσεις, άλλοι διορίστηκαν στο δημόσιο, άλλοι πήγαν στην ΕΡΤ και οι καθαρίστριες έγιναν γραμματείς δικαστηρίων.